Pamięć, która przemawia przez sztukę – Obchody Roku Katyńskiego w Liceum Sztuk Plastycznych 11 kwietnia 202511 kwietnia 2025 Cezary Mazurek Mazurek Uncategorized Niektórych historii nie da się opowiedzieć bez wzruszenia. Niektóre krzyże – te dosłowne i te symboliczne – są zbyt ciężkie, by je udźwignąć w samotności. Dlatego w Liceum Sztuk Plastycznych wspólnie niesiemy pamięć o Katyniu – przez sztukę, naukę i głęboką refleksję. W szkolnej przestrzeni stanął w tym roku wyjątkowy krzyż z wizerunkiem Matki Boskiej Katyńskiej. To nie tylko praca artystyczna – to poruszający głos młodego człowieka, który poprzez rzeźbę wyraził coś, czego nie sposób wyrazić słowami. Autorem płaskorzeźby jest Ariel Zając z klasy 3b, który wykonał go podczas zajęć z rzeźby. Obok znajdują się czaszki z charakterystycznym otworem wlotowym po kuli – realistyczne, przejmujące, bolesne. Powstały na zajęciach u pani Moniki Walas i są świadectwem, jak młodzi artyści potrafią wejść w dialog z historią, tworząc dzieła, które trafiają prosto w serce. Tło tej kompozycji dopełniają banery z fotografiami i informacjami o Katyniu – surowe, poruszające obrazy oraz fakty, które mówią o cierpieniu, stracie i długo skrywanej prawdzie. Dzięki nim każdy, kto zatrzyma się przy tym miejscu pamięci, ma szansę nie tylko zobaczyć, ale i zrozumieć. W tym czasie nie milknie też głos edukacji – pod kierunkiem pani Katarzyny Malesy uczniowie klas licealnych poznają dramatyczne kulisy zbrodni katyńskiej. Nie tylko fakty, daty, liczby. Również słowa – listy rodzin, fragmenty pamiętników, świadectwa ludzi, którzy czekali latami naprawdę. Bo historia to nie podręcznik. Historia to człowiek. 16 kwietnia klasa pierwsza weźmie udział w zdalnej lekcji przygotowanej przez Instytut Pamięci Narodowej. To spotkanie z ekspertami, ale też kolejne otwarcie drzwi do zrozumienia. Do zadania pytań, które wciąż są żywe. Katynia nie da się zrozumieć w pełni. Ale można – i trzeba – go pamiętać. A jeśli pamięć ta przemawia przez dłuto, przez glinę, przez słowo i obraz – to znaczy, że nie jest martwa. W naszym liceum pamięć żyje. I przemawia głośniej niż kiedykolwiek. Katarzyna Malesa LSPGG